Audio nahrávka ke kostelu sv. Petra a Pavla: Kostel sv. Petra a Pavla.mp3
GPS souřadnice:
50°35'7.416"N
16°19'49.637"E
Kościół świętych Piotra i Pawła, położony na Rynku Kościelnym w Broumowie, należy do najważniejszych budowli sakralnych miasta i stanowi jego wyraźnie wyróżniającą się dominantę architektoniczną. Został prawdopodobnie założony już w XIII wieku, równolegle z powstaniem miasta. Pierwsza wzmianka pisemna pochodzi z 1258 roku, kiedy praski arcybiskup Jan III nadał prawo dziesięciny kościołowi opatowi Martinowi I klasztoru broumowskiego. Pierwotna drewniana budowla została w XIV wieku zastąpiona kamiennym gotyckim kościołem, który jednak całkowicie spłonął w 1452 roku. Odbudowa nastąpiła stosunkowo szybko i już w 1456 roku nowy kościół stanął w swoim miejscu.
W roku 1477 dobudowano wysoką wieżę o kwadratowym planie podstawy, która stała się charakterystycznym elementem sylwetki kościoła i miasta. Wieża ma cztery kondygnacje i jest zwieńczona barokową ośmioboczną kopułą z laterną i małą banią. Najistotniejsza przemiana nastąpiła w latach 1679–1682, kiedy opat Tomáš Sartorius zlecił barokową przebudowę kościoła – to dzięki tej przebudowie budowla zyskała dzisiejszy wygląd. W roku 1757 kościół został dotknięty kolejnym niszczącym pożarem, podczas którego stopiły się nawet dzwony, a w 1891 roku wnętrze ponownie zostało poważnie uszkodzone przez ogień. Podczas późniejszej rekonstukcji broumovski malarz Adolf Tinzmann wykonał neorenesansowe dekoracje sufitu i ścian. Kościół jest trzynawowy, o wymiarach około 26 na 44 metry. Prezbiterium jest podłużne i prostokątne, znajduje się w nim kaplica św. Antoniego Padewskiego oraz umieszczona w osi sześciokątna zakrystia. Ołtarz główny ma formę iluzjonistyczną – jego monumentalne malowidło przedstawiające „Pożegnanie św. Piotra i Pawła” pochodzi z 1765 roku i jest autorstwa Josefa Hagera. Przed malowidłem stoi masywny tabernakulum z rzeźbioną figurą Madonny z XIV wieku, jedno z najcenniejszych dzieł sztuki w kościele.
Otoczenie kościoła znajduje się w historycznym centrum miasta. Kościół stoi na placu pomiędzy budynkami szkolnymi a domami mieszczan, na terenie, gdzie do XVIII wieku rozciągał się cmentarz. Został on zlikwidowany w 1780 roku, a jego pamięć zachowały płyty nagrobkowe z XVI i XVII wieku wmurowane w dawny mur obronny naprzeciw głównego wejścia do kościoła. Najlepiej zachowaną jest płyta nagrobna Constantina Praetoriusa z 1657 roku. Dwa kolejne kamienne nagrobki umieszczone są w zachodniej ścianie wnętrza kościoła. Przy południowej elewacji stoi kamienny krucyfiks, a w murze osadzono renesansowy nagrobek. Sąsiadująca plebania częściowo wykorzystuje dawną wieżę miejskich murów i stanowi również cenny element architektury tego miejsca.
Naše webové stránky používají cookies. Pomáhají ke správné funkci stránek a lepšímu uživatelskému zážitku. Využíváním našich služeb s jejich používáním souhlasíte.
.png)
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)